İçimden attım o kocaman yosmayı Dünyaya karşı zar atıp öfke kusmayı Bıraktım. Şahsımla kavgayı kestim, Barıştım da üstelik. Öğrendim bizzat az konuşup çok susmayı. Ayıkladım ne varsa geçmişten kalanları, Mühürleyip kapattım koydum bir şişeye. İçinde beş para etmez tüm çöp adamları, Savurup tekmeyi bastım uzak bir köşeye. Akıllandım galiba, hiç durmadan daima Bu deveyi bu sefer dikmeyeceğim. Birileri üzülecek içten içe süzülecek Hiç birisi umrunda değil. Sormayın, yormayın yeter ki gölge olmayın, Başka ihsan istemez Akıllandım galiba hiç durmadan daima Artık bu sürüyü gütmeyeceğim Birileri üzülecek içten içe süzülecek Hiç birisi umrumda değil.